Vanochtend zat ik er weer.

Op mijn favoriete pauzeplekje, een soort van boomhut. Ik wil er nog wel eens neerstrijken voor een overpeinzing, vooral als ik even alleen aan de wandel ben. En met Laura zwaar aan ‘de cammino’ komt dat de laatste tijd nogal eens voor.

Even een rustmomentje op een plek waar je eigenlijk alleen maar jaloers op kunt zijn. Behalve als je er woont, natuurlijk. Ik geniet er altijd met volle teugen van de schoonheid van het landschap om ons heen. Wát een genot. Een prachtige plek om je gedachten even helemaal de vrije loop te laten, en dat doe je gewoon het beste in je eentje. Daarbij ben ik er niet gerust op dat de constructie ons beider gewicht gaat verdragen 🙂

Vanochtend zat ik er dus weer. Maar ditmaal met voorbedachte rade. Ik moest mezelf even uit een spagaat trekken. Een kronkel waar ik al even in zit, en waar Laura en ik al de afgelopen weken al meermalen op hebben zitten kauwen. Ik had er zelfs mijn thermomok met verse koffie voor meegenomen.

Ik neem jullie even mee …

Half december, na de torentjestoespraak van onze premier, besluiten we een ‘pas op de plaats’ te maken. We voelen ons dusdanig geremd in onze dienstverlening, dat we niet meer 100% achter ons product staan. Daarnaast zijn we van mening dat je het begrip ‘noodzakelijk reizen’ wel heel erg moet oprekken om een paar dagen ontspanning in de Zuid-Limburgse heuvels daar toe te rekenen 🙂

We nemen ons voor om ‘pas’ in het eerste weekend van Maart weer open te gaan. Over een maand is het al zo ver, en we zijn er nog niet gerust op dat de teugels dan veel losser zullen zitten. In lijn met onze oorspronkelijke overwegingen, zouden we dus gesloten moeten blijven.

Echter …

We komen langzaam op een punt dat onze ‘roomsheid’ ons wel erg veel geld aan het kosten is. We mógen immers gasten ontvangen, maar kiezen er bewust voor om dat nu even niet te doen. Maar wie weet hoe lang dit nog gaat duren, mag het zeggen. Daarnaast merken we een toenemende behoefte bij onze (vaste) gasten om er even verantwoord tussenuit te gaan.

De gesprekken met Laura over dit dilemma draaien in cirkeltjes. Het ene moment spreekt ons zakelijke brein (open), dan weer ons verantwoordelijkheidsbesef (dicht). En dus neem ik me voor om vandaag, in dit boomhutje, een knoop door te hakken.

Trouwens. Ik weet niet hoe het jullie vergaat, maar ik heb in dit soort situaties nogal eens de neiging om hardop met mezelf te gaan praten. Zeker als ik alleen aan de wandel ben. Het leidt wel eens tot gênante situaties bij het passeren van andere wandelaars 🙂 Maar vandaag lukt het me kennelijk om mijn gedachten niet hardop uit te spreken. En dat is maar goed ook, want anders had ik bijgaand tafereel, dat zich ondertussen vlak voor mijn ogen voltrekt, vast en zeker gemist.

Geniet even van de beelden, en lees dan onder de video verder wat de uitkomst is.

Dus …

Zeker een kwartier geniet ik van een zestal rustig rondstruinende hertjes, vlak voor mijn neus. Ze voelen zich helemaal op hun gemak en gaan er op enig moment zelfs even bij liggen. Ik ben dus héél stil, deze keer. Pas als ze weer opstaan en weglopen pak ik mijn telefoon en maak ik bovenstaande beelden.

Ik geniet met volle teugen en bewondering van dit tafereel. Het doet me opnieuw beseffen in wat voor een fantastische omgeving we hier mogen wonen. Hoe fijn we het hier hebben met al die rust en ruimte om ons heen. Ook nu. Vooral nu.

En tegelijk met die gedachte komt het besef dat we onze gasten wel heel erg straffen met ons ‘rooms’ gedrag. Want eigenlijk zouden we hen deze rust en ruimte óók moeten gunnen. Al is het maar voor een paar dagen. Even weg uit de routine van alledag. Ook nu. Vooral nu.

En daar is het. Het besluit om in Maart ‘gewoon’ open te gaan. Nou ja, ‘gewoon’ … het zal voorlopig anders zijn. Behoorlijk anders. Maar sinds ik vanochtend de knoop heb doorgehakt, en mijn verhaal heb gedeeld met Laura, raken we er samen steeds meer van overtuigd dat er voldoende te genieten over blijft. Zonder ons verantwoordelijkheidsbesef aan te hoeven tasten. Want één ding is zeker, we gaan het wel weer doen op een manier waar we ons allemaal veilig bij voelen. Onze gasten, én wijzelf. Hoe we dat precies doen kunnen jullie lezen in het kader onder deze tekst, maar dat we er weer zin in hebben staat buiten kijf.

En ‘gewoon’ waren we toch al niet, toch?

Tot gauw! Dan vertel ik jullie misschien wel waar deze boomhut staat 🙂

Laura en Rob.

Onze aanpak
in tijden van Corona

– update 26 november 2021 –

Uitgangspunt is het het creëren van een veilige omgeving voor onze gasten (en onszelf) die het mogelijk maakt om een paar dagen onbezorgd te genieten in en rond onze bed & breakfast. Het allerbelangrijkst daarbij is dat niemand in onze B&B symptomen vertoont die mogelijk duiden op de aanwezigheid van het virus. En dat we dat zo houden.

Om die reden:

  • vragen wij onze gasten hun QR code te tonen bij binnenkomst
  • houden wij ons strikt aan de richtlijnen van het RIVM
  • vragen, en faciliteren, wij onze gasten om datzelfde te doen

Dus …

  • begroeten en ontmoeten we elkaar op gepaste afstand
  • dragen we een mondkapje (bij verplaatsingen in het pand)
  • poetsen en desinfecteren wij ons helemaal suf, en wassen en ontsmetten we onze handen meer dan ooit
  • vragen we ook onze gasten om, steeds wanneer ze het pand betreden, ook even de handen te ontsmetten

Daarnaast:

  • stellen we een maximum aan het aantal reserveringen, om onze gasten maximaal de ruimte te bieden
  • slapen gasten, niet behorende tot hetzelfde huishouden, niet op dezelfde kamer
  • vragen we gasten het toilet in hun eigen kamer te gebruiken, in plaats van dat in de gemeenschappelijke ruimte
  • komen we niet op de gastenkamers gedurende het verblijf; schone washandjes, handdoeken en gebruiksartikelen zijn uiteraard beschikbaar
  • overleggen we bij een langer verblijf over de wensen en mogelijkheden t.a.v. het tussentijds verzorgen van de kamers
  • is onze (infrarood) sauna momenteel niet in gebruik
  • ontvangen we voorlopig geen groepen

Ontbijt
Het ontbijt mogen we ‘gewoon’ uitserveren in onze gemeenschappelijke ruimte. We zorgen voor voldoende ruimte tussen de diverse gezelschappen, zodat u onbezorgd kunt genieten van het lekkerste uit de streek en plannen kunt maken voor de invulling van uw dag.

En jullie gastentafel dan?
Het ‘met zijn allen aan een lange tafel’ genieten van het gastendiner op de dag van aankomst is even niet aan de orde. Het is momenteel zelfs niet toegestaan om het diner uit te serveren in onze gemeenschappelijke ruimte. Ja, voor 17 uur, maar dat is écht te vroeg 🙂

Daarom zullen we onze gastendiners voorlopig als ‘in-house delivery’ aanbieden. Niet in plastic bakjes, maar gewoon lekker vers, op een echt bord. Aangeboden op een dienblad aan uw kamerdeur. Zo kunt u toch volwaardig genieten van Rob’s kookkunsten, maar dan op uw eigen kamer. Aan uw eigen tafeltje, dat we er voor de gelegenheid hebben neergezet.

En op de andere dagen?
Op de dag van aankomst is het gastendiner dus voorzien, zoals hierboven beschreven. Omdat er momenteel geen diner mogelijkheden zijn in de horeca, heeft u de volgende opties op de overige dagen van uw verblijf (bijvoorbeeld de zaterdag):

  • Geniet van een heerlijke ‘lazy lunch’ in een van de restaurants in de omgeving. Misschien is dit wel het begin van de lunchcultuur in Nederland 🙂
  • Maak ook deze avond gebruik van onze ‘in-house delivery’ voor het diner. Iets minder uitgebreid dan op de dag van aankomst, maar minstens even smaakvol. Denk aan een lekkere maaltijdsalade, een stevige stoof, een rijke soep, een zalige pasta, dat soort dingen. Met uiteraard iets lekkers toe.
  • Maak gebruik van een bezorg- of afhaalmaaltijd elders. Wij faciliteren dat met borden, bestek, een drankje, kaarsje, muziekje  … op uw eigen kamer
  • Als het nodig is om even iets op te warmen of op te piepen in de oven, assisteren we daar graag bij.

Tenslotte …
Het is allemaal even aanpassen; het is niet anders. Maar we zijn er van overtuigd dat we er samen met u een paar fijne dagen van gaan maken. Het voelt allemaal misschien wat afstandelijker, maar troost u met de gedachte dat die afstand maar ‘fysiek’ is. Als mensen waren we nog nooit zo dicht bij elkaar.

Ik ben overtuigd. We komen!